De mist hangt tussen de takken
Als vaag verdwaalde dromen
Koude flarden vangen licht
Verdoven de gekleurde vonken
De grijs gekromde bomen
Staan in verstomde stilte
Gevangen onder het blauwe ijs
Woorden als vervormde klanken
Onbereikbaar toch dichtbij
Van de wereld gescheiden
Door broze kristallen
De nacht verslindt de hoop
Eenzaam tussen de sterren
Draaiend in doelloos denken
Slapend in mijn eigen hoofd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten